Λογοτεχνικά

ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Στίχοι 141 - 220

 

 

Στέκα καί 'μίλησέ τωνε νά ἰδῆς τήν ἀφορμήν τῶν,

 

μήν ἐκουζουλαθήκασι νά φᾶν τή κεφαλήν τῶν ;

 

πάλι κ’ ἄν δέ σ' ἀκούσουσι νά κάτσουν εἰς τά αὐγά τῶν,

 

νά ‘βγής μέ οὔλη τή Τουρκιά νά κάψης τά χωριά τῶν.

 

νά μάθουν πῶς στή περνουσι τοῦ βασιλειά τσή χῶρες,

 

γιατί πολλ' ἀνακεφαλιά τῶν ἔρχετ' ὧρες ὧρες.

 

Μά τήν ἡμέρα τά’ Ἀπριλιοῦ, ὡς τό κολατσιδάκι,

 

οἱ Σφακιανοί ἐστέξασι ‘ς τή Κράπη τό σαντζάκι.

 

τή συβουλή τοῦ βασιλειά δέν στέκουν ν’ ἀνημένου,

 

μονομερίς σηκώνουνται 'ς τό Κατωμέρη μπαίνου.

 

τσοί Τούρκους διαγουμίζουσι 'ς τά κάστρα κουβαλιοῦνται,

 

κ’ ὄσ’ ἀπομεῖνα ‘ς τά χωριά εἰς τά κονάκια κλειοῦνται.

 

κ’ ὅσοι τῶν ἐχεντζώσασι καί μούρην ἐγυρίσα,

 

σαν λούπιδε ἐπέσασι καί τσ' ἐξετζαμπαδίσα·

 

ἐδιαγουμίσα τά χωριά καί κάνου κελεπίρια,

 

παίρνουσι βούγια καί σφακτά, καί ροῦχα καί μπακίρια.

 

ἐπά τσ' ἀγάδες πολεμοῦ κ' ἐκεῖ τσοί κηνυγούσι,

 

'σάν τά κοπάδια λαλητούς ‘ς τσή χῶρες τσοί λαλούσι.

 

Μά 'φτάξα καί τά γράμματα τοῦ Δάσκαλου τοῦ Γιάννη,

 

τήν ὥρα 'πού ἠτ' ὁ βασιλειᾶς ἀπάνω 'ς τό ντιβάνι

 

κ’ ὡς τά 'κουσε 'ξαγρίγεψε, τά γένεια τοῦ τανύζει,

 

ἁρμάδες νά κυνήσουσιν ἀμέσως διορίζει,

 

κ' ἀσκέρια νά χαζιρευτού νά καταιβού 'ς τή Κρήτη,

 

νά 'βγού νά κάψου τά Σφακιά, νᾶν μή ἀφήσου σπίτι.

 

Πέντε ντελίνια ξεκινού καί τέσσαρες φριγάδες,

 

καί φορτωμένα μονετσιά, ἀσκέρια καί πασάδες.

 

166/1032

 

 

 

μά 'σέρνασι κ’ ἀλόγατα ‘π’ ἐκάνα τό γιουρούσι,

 

τοῦ Μεσιργιοῦ, τοῦ Τζεντεριοῦ, καί τοῦ Ταραμπουλούσι

 

καί παραγγέρνει τοῦ πασᾶ ἀποῦ ἦτο σερασκέρης

 

«οὔλους τσοί πρώτους τῷ Σφακιῶ δεμένους νά μοῦ φέρης

 

νά μοῦ τσοί πιάσης ζωντανούς, κιανένα μή σκοτώσης,

 

μπιστάγκωνα κ' ὀρμαθιαστούς ἐπά νά τσ’ ἀποσώσης.

 

καί δεύτερό μου βασιλειά θά σ’ ἔχω 'ς τό ντιβάνι,

 

ἄν καί μοῦ φέρης ζωνταντό τό Δάσκαλο τό Γιάννη,

 

νά τόν ἰδῶ 'ς τό πρόσωπο, 'ς τό μπόϊ κ’ ὀμορφιά του,

 

γιατί πολλά μου τό 'παινούν περίσσια τ' ὄνομά του.

 

Καί τά καράβια ξεκινού, δέν στέκουσι μίαν ὥρα,

 

φτάνουσ' ἀπόξω 'ς τό λουτρό κ' εἰς τῷ Σφακιῶ τή χώρα.

 

καί βλέπουν τά κ’ oι Σφακιανοί 'που ἠσα 'ς τά γυρογιάλια,

 

καί φεύγουσιν ἡ φαμελιές καί πιάνουν τά φαράγγια.

 

Μά 'γραψε πάλ' ὁ βασιλειᾶς καί τοῦ πασᾶ 'ς τό Κάστρο,

 

νά 'βγη κ’ αὐτός εἰς τά Σφακιά μ' οὖλόν του τό φουσάτο.

 

γλήγορ’ ἀπάνω ‘ς τά Σφακιά τά’ ἀσκέρι νά τό βάλλη,

 

νά μή ἀφῆσ’ ὀπίσω του πέτραν ἀπάνω ‘ς ἄλλη.

 

Πορίζουσ’ ἀπού τά Χνιά σαράντα μπαϊράκια,

 

νά ὑπάσι νά τά κάψουσι τοῦ Γιάννη τά κονάκια.

 

ἠβγήκασι κ’ οἱ Καστρινοί, βγαίνουν κ’ οἱ ‘Ρεθεμιῶτες,

 

καί ‘σμίξασι ‘ς τοῦ Μπαπαλῆ ‘πού ‘ρχουντα κ’ οἱ Χανιῶτες.

 

ἐπερμαζώχτηκ’ ἡ Τουρκιά ‘ς τοῦ Μπαπαλῆ τό χάνι,

 

πάνω ‘ς τή Κράπ’ οἱ Σφακιανοί μέ τό Δασκαλογιάννη.

 

καί τά καράβια ‘ς τό Λουτρό ἀπό ‘ξῶ σολατζάρου,

 

νά ‘βγῆ τσή Κρήτης ἡ τουρκιά κ’ αὐτά νά ξεβαρκάρου.

 

μά ‘πιασ’ ἀνεμοστρόφυλος κ’ ἀνεμική μεγάλη,

 

καί φεύγουσ’ ἀπού τά Σφακιά νά ὑπᾶ νά ‘βροῦν λιμάνι. 194/1032

 

 

 

καί φεύγουσ’ ἀπού τά Σφακιά κ’ ὑπάσιν εἰς τή Σούδα,

 

τά’ ἀσκέρια ‘ξεβαρκάρουσι, τά μονετσιά καί οὖλα.

 

Καί Τρίτη ‘μέρα ξεκινού κάτ’ ἀπού τσή Καλύβες

 

τσή Βρύσες ἀποσώσασι πεζοί καί ἀτιλῆδες.

 

Κ’ οὔλη τσή Κρήτης ἡ Τουρκιά ἐκεῖ μονομεριούσι,

 

καί διπλοχαζιρεύγουνται εἰς τά Σφακιά νά ‘βγούσι.

 

Πέντε πασάδες κάθουνται εἰς τά Κεφαλοβρύσια,

 

πάνω ‘ς τή Κράπ’ οἱ Σφακιανοί χτίζουσι μιτιρίσια.

 

Πέντε πασάδες κάθουνται καί κάνουσι κουσοῦλτο,

 

πῶς νά τά πάρου τά Σφακιᾶ ‘ποῦ δέ γνωρίζου Τοῦρκο.

 

Πῶς νά τά πάρου τά Σφακιᾶ ‘π’ ἀκόμη δέν τά ‘πῆρα,

 

χαράτζι δέν πληρόνουσι, βεργί δέν τῶν ἐδίδα.

 

κ’ ἐδά ‘σηκῶσα πόλεμο τσοί Τούρκους νά σκοτώσου,

 

τά κάστρα νά τῶν παρουσι γῆ οὔλους νά τσοί σκοτώσου.

 

Μαυρίζουσι τά ‘ληόφυτα καί οὖλα τά χωράφια,

 

ἀπού τό μύθος τσή Τουρκιᾶς κ’ ἀποῦ τά μπαϊράκια.

 

ἡ Βρύσες γυρωτρίγυρα μαυρίζουν 'σάν τά δάση,

 

κ’ ἀπό τρεῖς τόπους ξεκινοῦν εἰς τά Σφακιά νά ὑπάσι.

 

εἰς τή Κεφάλα βγαίνουσι ἀπού 'ναι τό ‘ληδάκι,

 

κ’ οἱ πασαλῆδες φτάνουσι, ‘ς τό Πύργο τ' Ἀληδάκη.

 

κ’ οὖλο τά’ ἀσκέρ’ ἐφώνιαζεν ἐτότες τό ἰζάνι.

 

γιατί θά βγοῦν νά πολεμοῦ τό Δάσκαλο τό Γιάννη.

 

Καί κάνουν πρῶτο πόλεμον εἰς τό σελί τσή Κράπης,

 

πέφτουσι Τοῦρκοι ἀρίφνητοι κ’ ὁ μέγας Τζιτζαράπης,

 

πέφτου καί δέκα Σφακιανοί, πολλοί κ’ ἐλαβωθήκα,

 

κ’ εἰς τά Σωμάρια 'βγήκασι κ’ ἐτοποθετηθήκα· 220/1032

 

 

 

Είσοδος Μελών

Ποιός είναι online?

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 151 επισκέπτες και κανένα μέλος

Αναζήτηση