Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη

τα βαριά της σίδερα σπα

και σαν πρώτα κτυπιέται κτυπά

και γοργή κατεβαίνει

Με μεγάλο θεόρατο δόρυ

όλη νιάτα πετά και ζωή

και σε τόση φωτιά και βοή

τρέμουν δάση και όρη

Χτύπα χτύπα της θάλασσας Σούλι

χτύπα κόρη γλυκιά του γιαλού

εδώ άνδρες παλαίουν

αλλού ζουν ως γυναίκες ή δούλοι

Από εδώ Σεληνιώτες Λακκιώτες

από εκεί στη φωθιά  οι Σφακιανοί

να βουίζει παντού μια φωνή

σταις σπαθιαίς μας ταις πρώτες